Kweba ni Rosa

Kuya, bili na po kayo ng rosas

Alam kong paborito niyo ang mabango, ang sariwa

Sa halimuyak ng pulbo sa gitna ng halang at dilim.

Kilala ko po ang ganyang mga tingin

Na wari mga balang tumatagos sa suot kong kamiseta

Batid ko po ang ganyang mga kamay

Ang mga daliring sumusuot sa kung saan-saang sulok

Kilala ko ang ganyang mga palad,

na pinagaspang sa bawat paggapang sa murang katawan

Batid ko na ang mga gaya ninyo

Na hayok sa pagnanasa sa mga kagaya ko

Kaya, kuya, bilhin niyo na po ang paninda kong rosas

Gabi-gabi ko nang gawain ang pagsama-samahin

ang iba’t ibang ungol mula sa iba’t ibang lalaki

Gagawin ko silang mga bokey ng bulaklak

Hindi para ilagay sa paso, kundi alay ko sa masugid na mga parokyano.

Gabi-gabi ko nang gawain ito, na pagkatapos ng eskuwela,

agad na akong pumoporma at dadako sa madidilim na eskinita para maghintay.

Kung hindi niyo naitatanong, ginawa ko nang palaruan ang palengke.

Maglaro tayo, bata akong susunod sa kahit anong gusto mo.

Bakit hindi mo ako isakay sa magara mong sasakyan?

At pipinturahan natin ang daan ng kulay na makasalanan

Huwag kang mag-alala, atin-atin lang ‘to.

Mananatili itong sikreto.

Nasanay na ang mga labi ko sa isang uri ng kendi na walang tamis

Nasanay na akong magbahay-bahayan sa ilalim ng nagkikislapang mga ilaw

Ang lahat ng iyong naisin ay ibibigay ko

Kapalit ay… kaunting halaga

Pero huwag kang magkakamali, hindi ko kailangan ng awa

Hindi ako musmos na bata na pinagkaitan ng mundo

Pero puwede mo akong tawaging biktima

na nakakulong sa rehas na gawa sa regalo

Sa relo, sa mamahaling mga damit

Oo, hindi ako nagpapagamit dahil kumakapit sa patalim.

Hindi ako isang kahig isang tuka

Mabigat ang bulsa ko,

pero bilhan mo ako ng sapatos

at buong araw kitang gagawing basa

Dito, sa makamundo kong pamantasan

Sa mura kong edad, natutuhan ko na

Na maaaring ang daan patungo sa karangyaan

Ay hitik sa halik at nag-iinit na laman

Kaya kung hilig mo ang mga batang gaya ko

Alam mo kung saan ako bibisitahin

Alam mo kung paano ako tatawagan.

Hindi ko ito kailangan, pero ito ang gusto ko

Hindi mo ako maiaalis sa nakasanayan ko nang mundo.

Lalo na kung may mga gaya ninyo,

na hayok sa pagnanasa sa mga tulad ko

Kaya, kuya, bilhin mo na ang mga sariwang paninda ko

Nagtitinda ako ng rosas kahit hindi buwan ng Pebrero. - James Gabriel Regondola, Writer